Początki szkoły w Borzęcinie sięgają XVI w. Z wizytacji przeprowadzonej przez biskupa Szyszkowskiego ok. 1618 r. wynika, że rektorem ówczesnej szkoły był diakon Stanisław Staszewski. Budynek szkolny zlokalizowany był na placu przy kościele.
Kolejną informację o szkole w Borzęcinie uzyskujemy z kroniki szkolnej pisanej przez jej kierownika z 1767 r. Osobą, która podjęła się wtenczas edukowania dzieci był kościelny Franciszek Kudła-jedyny we wsi, który potrafił czytać i pisać. W czasie kiedy ustawa oświatowa znosiła zwierzchnictwo kościoła nad szkołami i wprowadziła obowiązek szkolny dla dzieci w wieku 5-12 lat, w Borzęcinie funkcje nauczyciela objął Józef Poborski z Wiśnicza, który nauczał w swoim mieszkaniu. Pierwszym mianowanym przez gminę nauczycielem w borzęcińskiej szkółce był Jakub Rogoziński – organista, który prowadził szkołę do 1835 r. Jego następcami byli m.in. Michał Banach, Tomasz Rudnicki i Jan Kłosiński - z jego inicjatywy zbudowano nowy gmach szkolny, z dwiema salami lekcyjnych, mieszkaniem dla dyrektora i pomocnika. Orzeczeniem Wysokiej Rady Szkolnej Krajowej z dnia 17 maja 1874 r. szkoła została i przemianowana na Publiczną Szkołę Ludową z 3 nauczycielami. Według danych z akt historii szkoły, odtąd utrzymanie budynku oraz nauczycieli było obowiązkiem gminy i obszaru dworskiego, w którym się ona znajdowała.
W latach 1877-1903 obowiązki kierownika szkoły pełnił Jan Jarosz. W 1908 rozpoczęto budowę nowej szkoły o dwunastu salach lekcyjnych. Rok później – 31 lipca 1909 - budynek został przekazany do użytku, a 19 września odbyło się jego uroczyste poświęcenie. Naukę w nowej szkole rozpoczęło 435 uczniów. 15 listopada 1911 r. rozporządzeniem Rady Szkolnej Krajowej we Lwowie, rozdzielono czteroklasową szkołę mieszaną na męską i żeńską, nadając im odpowiednio nazwy: Władysława Jagiełły i Królowej Jadwigi. Kierownikiem szkoły męskiej był J. Młyński, zaś szkoły żeńskiej Janina Chodachowska. W czasie I wojny światowej szkoła zawiesiła swą działalność. Po potyczce na Borku, służyła jako szpital wojskowy, a w czasie okupacji jej sale wykorzystano na kwaterunki i magazyny. Od września 1946 r. działała w Borzęcinie również Średnia Szkoła Zawodowa, z działem drzewnymi odzieżowym. W 1926 r. szkoły (męską i żeńską) złączono i zamieniono na szkołę 7-klasową im. Władysława Jagiełły, patronuje on szkole do dziś.
Pierwszą kierowniczką była Anna Purchlanka, a następnie Józef Ogorzałek. Po nim kierownictwo szkoły 5-klasowej objął Józef Rogóż, który za patriotyczną postawę został uwięziony przez Niemców. Gdy zmarł, jego miejsce zajął Jan Szpara. Po nim szkołą kierowali: Józef Suwara, mgr Jan Kowal, mgr Eugeniusz Gajda, Mieczysław Szczupał, Wanda Małek, Zofia Mika, mgr Halina Pudełko, mgr Danuta Oleksa (aktualnie wicedyrektor), mgr Wanda Kózka.
W 1970 r. zainstalowano w budynku centralne ogrzewanie oraz zaplanowano wprowadzenie urządzeń wodno-kanalizacyjnych. W tym też czasie z inicjatywy Gromadzkiej Rady Narodowej, przy szkole podstawowej założona została nieistniejąca dzisiaj dwuletnia Szkoła Przysposobienia Rolniczego, którą kierował Józef Boraca.
W 1999 r decyzją Rady Gminy Borzęcin powołano szkołę gimnazjalną, która przez pierwsze 3 lata posiadała dwa oddziały zamiejscowe: w Przyborowie i Bielczy. We wrześniu 2002 r powstały trzy samodzielne gimnazja: Publiczne Gimnazjum w Borzęcinie, a w Bielczy i Przyborowie utworzono zespoły szkół.
Jednym z licznych problemów był wówczas brak sali do prowadzenia lekcji wychowania fizycznego. Władze gminy rozwiązały ten problem budując dużą halę sportową, w której równocześnie można prowadzić zajęcia z trzema grupami młodzieży.
Po ukończeniu hali przyszedł czas na budowę siedziby dla gimnazjum. W tym celu zaadaptowano istniejący już budynek i 1 września 2002 r młodzież gimnazjalna Borzęcina otrzymała "swoją nową szkołę". Szkoła posiadała pracownię komputerową z dostępem do internetu, pracownię chemiczno-fizyczną, bibliotekę, gabinet higienistki, świetlicę dla uczniów dojeżdżających oraz wiele pomieszczeń, które umożliwiały swobodną organizację zajęć lekcyjnych jak i pozalekcyjnych.
W latach 1999-2002 dyrektorem gimnazjum był Pan Stanisław Raciborski, który jako nauczyciel wychowania fizycznego i pasjonat w tej dziedzinie w dużym stopniu przyczynił się do sukcesów sportowych drużyny siatkarskiej chłopców naszej szkoły. 1 września 2002 r dyrektorem została Pani Kinga Białek. Grono pedagogiczne liczyło wtedy dwadzieścia osób. W dniu 16 czerwca 2005 r gimnazjum otrzymało imię Jana Pawła II, Papieża Polaka. Ks. biskup ordynariusz Diecezji Tarnowskiej Wiktor Skworc poświęcił sztandar szkoły, na którym złotymi literami wypisana była myśl św. Jana Pawła II "Człowieka trzeba mierzyć miarą serca".
1 września 2006 r utworzono Zespół Szkół, do którego należały: Publiczna Szkoła Podstawowa (sześcioletnia), Publiczne Gimnazjum oraz Hala Sportowa o wymiarach olimpijskich 24m x 44 m. Dyrektorem zespołu była Pani Kinga Białek.
W roku 2017 zaprzestano naboru do gimnazjum gdyż w wyniku reformy oświaty rozpoczęto stopniowe wygaszanie tego typu szkół. Po ukończeniu klasy VI uczniowie szli do klasy VII wydłużonej szkoły podstawowej. Gimnazjum przestało istnieć we wrześniu 2019 r.
Obecnie funkcjonuje Zespół Szkolno-Przedszkolny, którego dyrektorem jest Pani Elżbieta Chochlińska. We wrześniu 2024 r. otwarto piąty oddział przedszkolny.
